Als je een ander bevestigt, ontstaat er vrijwel altijd wederkerigheid. Doordat je bereid bent vriendelijke te kijken, wordt jouw vriendelijkheid zichtbaar voor de ander. Als die dat opmerkt en teruggeeft, is er polariteit, zo noemde Anna Terruwe dat: er komt energie vrij in het heen en weer dat mensen elkaar gunnen. Er is een eenheid, ook al zijn er verschillende polen.
Het tegenovergestelde van polariteit is polarisatie. Dan zijn er wel polen, maar is er geen eenheid. En het kan wel knetteren, maar er komt geen energie vrij, in ieder geval niet ten leven. Polarisatie zorgt vaak voor strijd, waarbij de een wil winnen van de ander.
Ga je het contact met een ander aan omdat je iets van hem of haar gedaan wilt krijgen? Omdat je wilt beheersen, kneden, sturen? Of durf je je wil om te managen los te laten? Omdat je erop vertrouwt dat er iets goeds tevoorschijn komt als jij met liefde durft te kijken?
Ons onderwijs en onze samenleving kennen veel polarisatie. Misschien is dat ook wel omdat we onze kinderen en jonge mensen opleiden om te fixen en te managen. Ze moeten problemen opsporen, analyseren en oplossen. Dat is iets heel anders dan leren het goed te zien in een ander, en dat te bevestigen.
Ga je de strijd aan in jouw leven en werken? Wil je onder controle houden wat er gebeurt? Of durf je een van de polen te zijn, in je ontmoetingen met anderen?
*
Volgende keer: Schijnwaarden
Volg ons via Twitter of Facebook, of kom snel hier weerom.
