Net als seksualiteit vraagt geloof om volwassenheid, stelde psychiater Anna Terruwe. Wie denkt dat geloof een manier is om een persoonlijke verlanglijstjes in de hemel te krijgen, zit ernaast. Dat is de kinderlijke manier van kijken naar geloof. Veel mensen komen niet verder dan die fase. Ze ontwikkelen zich niet verder of ze laten het geloof los, zonder te weten dat je ook daarin en daarmee kunt groeien tot een volwassen mens.
Volwassen worden heeft te maken met het ‘terugwijken van het egocentrische’, zei Terruwe. Als je grond onder de voeten hebt, dan ontstaat er ruimte voor een ander, of voor het andere. Je kunt verwonderd zijn, bewonderend, genietend – zonder dat je het steeds met je eigenwaarde moet verbinden.
Terwijl je volwassener wordt, kan de ander of het andere zijn wie hij, zij of het is. Terruwe schreef dat ze bij mensen die aan het genezen waren vaak een hernieuwde belangstelling voor geloof zag ontstaan. Omgekeerd zag ze ook kloosterlingen of priesters die ontdekten dat met het afbrokkelen van hun kinderlijke geloofsideeën ook hun roeping veranderde.
Zij pleitte er steevast voor om die ontwikkeling te respecteren, of mensen er nu vromer van werden of juist het klooster verlieten. Waarom zou je het immers iemand aanrekenen als hij of zij groeit en dus ook verandert?
*
Volgende keer: Ontwikkeling van de affectiviteit. Een nieuw lemma uit de bevestigingsleer van Anna Terruwe.
Volg ons via Twitter of Facebook, of kom snel hier weerom.
