Het tegenovergestelde van bevestiging is ontkenning. Anna Terruwe onderscheidde drie manieren om een ander te ontkennen. De eerste is die van de rechtstreekse ontkenning: jij doet er voor mij niet toe. De tweede is die van de zelfbevestiging: je gebruikt een ander voor jezelf, om aandacht te krijgen, plezier, genot of een andere vorm van ‘winst’.
De derde vorm van ontkenning is die van de vrijblijvendheid. Zogenaamde vrijblijvendheid, merkte Terruwe daarbij op, want met vrijheid heeft het niet zoveel te maken. Eerder is het een vriendelijk soort onverschilligheid, doordat je je niet laat raken.
Vrijblijvendheid is een vorm van veiligheid. Je wordt niet geraakt of laat je niet raken, hooguit eventjes, zoals een vertederend filmpje op Facebook doet: je voelt wat ontroering, maar je engageert je niet.
Bevestiging is ten diepste een heen en weer: er ontstaat wederkerigheid en je ontdekt jouw goedheid via de ander. Ook ontkenning is een heen en weer, maar dan gestokt: door een ander te ontkennen, zet je ook een stuk van jezelf buitenspel.
*
Volgende keer: Ontkennen – bevestigen
Volg ons via Twitter of Facebook, of kom snel hier weerom.
