Als we dankzij anderen ons gevoel voor eigenwaarde hebben gekregen, staan we open voor de voortdurende ontwikkeling van het leven. Dat leidt allereerst tot vriendelijkheid voor onszelf: we gunnen ons de tijd om te eten en te ontspannen. We gunnen onszelf stilte en rust, waardoor onze energie terug kan vloeien naar haar oorsprong en zich kan vernieuwen.
Als je geopend leeft, reken je niet alles terug naar wat het jou kan kosten of opbrengen. Je hebt oog voor wat goed is in zichzelf en hebt daar genoeg aan, of het nu om het goede in dingen, dieren of andere mensen gaat.
Het gekke is dat we deze open levenshouding direct herkennen, omdat er ruimte en verbinding is. Ruimte zonder al te veel vooroordelen en verbinding met je eigen zintuigen en lichaam. ‘Gedachten zijn niet belangrijker dan ogen en oren en handen.’
Wie open leeft, raakt gemakkelijk geboeid. Er is een verbinding die ook zonder woorden kan: een ‘welsprekende sprakeloosheid’ noemt Terruwe dat.
Dit contact, dit ‘verwijlen bij elkaar’, voelt tijdloos en geeft een idee van eeuwigheid. ‘Is dit niet vervulling?’
*
Volgende keer: Welvaren in de welvaartsmaatschappij
Volg ons via Twitter of Facebook, of kom snel hier weerom.