Onze zelfwaarde wordt ons geschonken, we kunnen die niet verkrijgen of afdwingen. Maar we leven in een samenleving waarin ieder geacht wordt zichzelf te verwerkelijken. Een samenleving bovendien waarin gedaan wordt alsof zelfverwerkelijking hetzelfde is als behoeftebevrediging. En wel zo snel mogelijk! Voor negen uur bestellen, morgen al in huis.
Volwassen worden is een balans vinden tussen onafhankelijk én afhankelijk zijn, vindt Terruwe. Een kind of jong mens moet opgevoed worden tot onafhankelijkheid, met regels, richting en competenties. Maar elk mens moet ook emotioneel opgevoed worden, door zich in liefde te mogen ontwikkelen.
Dat laatste is bevestiging in afhankelijk zijn, en daar zijn we niet zo goed in. Misschien omdat het te maken heeft met zijn, en niet met doen of hebben, of van alles van de ander vinden. We zijn gewend van alles te managen en te fixen, niet om iemand liefdevol te laten zijn wie hij of zij op dat moment is.
Dat doen we eigenlijk ook met onze eigen verlangens: we willen die zo snel mogelijk bevredigd zien, in plaats van het te laten rijpen. Dat is jammer, vindt Anna Terruwe, want in het bewust verlangen gebeurt de ontplooiing. En bovendien: als je steeds alles krijgt wat je wilt, bouw je geen weerstand op als je eens iets niet krijgt.
Verlies of gemis voelt dan al snel als verschrikkelijk en levensbedreigend. ‘Zo worden mensen soms al bij een geringe aanleiding ernstig gedesintegreerd’, aldus Terruwe.
*
Volgende keer: Geordend zijn
Volg ons via Twitter of Facebook, of kom snel hier weerom.
